-
1 odmienny
прил.• внятный• выразительный• другой• иной• несходный• отдельный• отличный• отчетливый• раздельный• различный• разнообразный• разный• спрягаемый• явственный• ясный* * *odmienn|y\odmiennyi 1. отличный, разный, другой;\odmiennyе poglądy разные (другие) мнения; człowiek о \odmiennyych poglądach инакомыслящий (человек); w \odmienny sposób иным образом, по-другому;
2. грам. изменяемый; склоняемый (wg przypadków); спрягаемый (о czasownikach);części mowy \odmiennye изменяемые части речи;
● stan \odmienny книжн. интересное положение, беременность+1. inny, odrębny, różny
* * *1) отли́чный, ра́зный, друго́йodmienne poglądy — ра́зные (други́е) мне́ния
człowiek o odmiennych poglądach — инакомы́слящий (челове́к)
w odmienny sposób — ины́м о́бразом, по-друго́му
części mowy odmienne — изменя́емые ча́сти ре́чи
•Syn: -
2 odmieniać się
-
3 odmienić się
-
4 odmieniać\ się
несов. 1. изменяться, меняться;2. грам. изменяться; склоняться (wg przypadków); спрягаться (о czasownikach)+1. zmieniać się
-
5 odmienić\ się
сов. 1. измениться, перемениться;2. грам. измениться; просклоняться (wg przypadków); проспрягаться (о czasownikach)+1. zmienić się
См. также в других словарях:
się — 1. «zaimek zwrotny będący formą biernika, używany zwykle przy czasownikach, odpowiadający formie siebie lub będący formą dopełniacza, używany rzadko, tylko przy czasownikach zaprzeczonych» Widział się w lustrze. rzad. Nie widział się na tym… … Słownik języka polskiego
nade- — «przedrostek odpowiadający znaczeniowo przedrostkowi nad , stosowany w pewnych czasownikach pochodnych, w których by przy użyciu przedrostka nad wystąpiły niewygodne w wymowie zbiegi spółgłosek: dbr, ddrz, drw itp.» nadebrać (ale: nadbierze),… … Słownik języka polskiego
ode- — «przedrostek odpowiadający znaczeniowo przedrostkowi od , stosowany w pewnych czasownikach pochodnych, w których przy przedrostku od wystąpiłyby niewygodne w wymowie zbiegi spółgłosek: dbr, ddrz, drw itp., np. odebrać (ale: odbierze), odedrzeć… … Słownik języka polskiego
roz- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych czasowników (często od wyrazów nie będących czasownikami) oznaczający» a) «różnokierunkowość w ruchu przestrzennym, np. rozbiec się, rozjechać się» b) «rozdrobnienie, podzielenie czegoś na… … Słownik języka polskiego
roze- — «przedrostek odpowiadający znaczeniowo przedrostkowi roz , stosowany w pewnych czasownikach pochodnych, w których by (w przypadku użycia przedrostka roz ) wystąpiły niewygodne w wymowie zbiegi spółgłosek: zdr, zgr, zjrz, złk, zmk, zpch, zrw, zrz … Słownik języka polskiego
s- — «przedrostek będący odpowiednikiem przedrostka z przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, z wyjątkiem s, sz, ś (si), ć (ci)» 1. «tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający charakter dokonany czasownikowi niedokonanemu, np. chować schować, karcić… … Słownik języka polskiego
we- — «przedrostek odpowiadający znaczeniowo przedrostkowi w , występujący w czasownikach pochodnych przed niektórymi grupami spółgłoskowymi, np. wedrzeć się, wejrzeć, wepchnąć, werżnąć, wezwać; w obrębie koniugacji wymienia się niekiedy z… … Słownik języka polskiego
wez- — (wes ) «to samo co wz (ws ), przedrostek występujący w niektórych czasownikach mających podstawę słowotwórczą zaczynającą się od grupy spółgłoskowej, np. wezbrać (wesprzeć, westchnąć); w obrębie koniugacji wymienia się z przedrostkiem wz (ws ),… … Słownik języka polskiego
z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… … Słownik języka polskiego
za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… … Słownik języka polskiego
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
